Kronika szkolna

„Zakończenie roku szkolnego jest zawsze wzruszające” – tymi słowami Pani Dyrektor rozpoczęła piękną uroczystość zamykającą rok szkolny 2012/2013. Wszystkie dzieci cieszą się, że zdały do następnej klasy i z niecierpliwością czekają na wakacyjne przygody, trzecioklasiści żegnają swoje wychowawczynie, z którymi przeżyli wspólnie cztery lata, a klasy szóste żegnają się ze szkołą. Spędzili tu połowę swojego dotychczasowego życia, tu z małych dzieci stali się nastolatkami, i to tutaj zostawiają cząstkę siebie.

Cała społeczność szkolna wzięła udział we Mszy Świętej, wzbogaconej od ubiegłego roku szkolnego o piękną uroczystość przekazania sztandaru szkoły przyszłym szóstoklasistom. Ksiądz prefekt poruszył serca, mówiąc o tym, co w życiu jest najważniejsze i o czym musimy pamiętać w czasie wakacji. Klasy pierwsze wzruszająco zaśpiewały naszym absolwentom „W drogę dziewczęta, chłopcy” i wręczyły im bukiety kwiatków. Jeszcze tylko rozdanie świadectw ukończenia szkoły podstawowej, wręczenie podziękowań rodzicom, wpis do księgi pamiątkowej i…łzy płynące z oczu odchodzących uczniów i ich rodziców. Dziękujemy Wam za wszystko i będziemy o Was pamiętać! 

Są w życiu chwile, które zostaną w sercu i pamięci na zawsze. Taką niezapomnianą chwilą jest z pewnością pierwszy prawdziwy bal. 22. czerwca 2013 roku w bajecznie udekorowanej sali dziewczęta w pięknych sukienkach i eleganccy chłopcy rozpoczęli swoje pożegnanie z Katolicka Szkołą Podstawową.

Na początku były słowa ogromnej wdzięczności wszystkim nauczycielom i pracownikom szkoły. W humorystycznej konwencji wręczania nagród filmowych każdy nauczyciel otrzymał pamiątki i kwiaty. Ułożone przez dzieci wiersze i piosenki wywołały wiele radości, a wzruszające podziękowania rodzicom i wychowawcom – łzy na ich twarzach.

Po części artystycznej rozpoczęła się prawdziwa zabawa do późnych godzin wieczornych. Rodzice, nauczyciele i uczniowie – wszyscy wspólnie bawili się, tańczyli i brali udział w różnych wesołych konkursach. Pyszne sałatki, ozdobne kanapki, znakomite ciasta, wielkie, klasowe torty i pizza „niespodzianka” dopełniły całości. „Nasze życie będzie jak poemat” – zaśpiewali na koniec szóstoklasiści. Tego Wam kochani z całego serca życzymy!

 Są takie dni, które chciałoby się pamiętać przez wiele lat. Myślę, że sporo dzieci z naszej szkoły na pewno zechce wspomnieć wtorek 4 czerwca 2013r. To właśnie wtedy "wywieziono" nas do lasu, aby urządzić Dzień Sportu. Miał to być prezent na Dzień Dziecka. Zamówiono nawet dla nas dzieciaków specjalny tramwaj. Jadąc nim na Polanę Sportową czuliśmy się jakoś wyjątkowo. Zapowiadała się dobra zabawa.

Wesoły tramwaj z wesołą gromadką szczęśliwie dotarł na miejsce. W mgnieniu oka znaleźliśmy się na łonie przyrody. Przywitały nas śpiewy ptaków. Inne zwierzaki na wszelki wypadek zwiały przed dzieciarnią, tylko ciekawskie wiewiórki zaglądały w wysokich drzew. Rozpoczęła się zabawa. Organizatorzy zadbali o to, abyśmy się nie nudzili. Biegaliśmy po lesie szukając liścików z zadaniami. Trzeba było np. wykazać się sprawnością w rzucaniu szyszek na odległość, biegać w cudzych butach, wspinać się po linie, pokonywać tor przeszkód, skakać na skakance czy też "obgadywać" pana Michała (ile waży, jakiego jest wzrostu i ile ma lat).

Po tym wielkim wysiłku koniecznie trzeba było się wzmocnić. Każdy z radością piekł nad ogniskiem kiełbaski lub chlebek. Smakowało niesamowicie. Tam, gdzie pojawia się KSP nie może zabraknąć piłki nożnej. Chłopaki muszą powalczyć nawet w lesie. Turniej piłkarski tym razem wygrała klasa VIa. Jednak w rzucaniu piłki do kosza bezkonkurencyjny był piątoklasista Antek. Zazdrościły mu nawet wiewiórki (szczególnie nagrody - wielkiego lizaka). Jak to bywa na każdej imprezie nie mogło zabraknąć gwiazd tańca, śpiewu czy też sztuk walki.

Zabawa była wspaniała, aż żal, że tak szybko się skończyła. Zgodzicie się pewnie ze mną, że Dzień Dziecka powinien być przynajmniej kilka razy w roku. Do dorosłych zaś mam prośbę: Pamiętajcie proszę, że dzieci lubią się bawić.
Kochani nauczyciele: Jesteśmy dziećmi - pamiętajcie o tym szczególnie wtedy, gdy zadajecie nam prace domowe. Nasza wdzięczność nie będzie miała miary :)